De zon schijnt, het blijft langer klaar, en er hangt een geur van zomer en warmte in de lucht. De lente is het seizoen bij uitstek voor vlinders in de buik en in het rond springende hormonen. De kleren worden kleurrijker en lichter, en er verschijnt een eerste ontblote schouder. En geef toe: wie flirt er nu niet graag?
Heel vaak gaan de lentekriebels hand in hand met gekibbel binnen een koppel. Jaloerse en verontruste blikken wisselen met geflirt. Maar wanneer spreek je van ontrouw? Is flirten een vorm van ontrouw? En hoe ver kan men gaan in het flirten?

Oogcontact is waarschijnlijk de onschuldigste vorm van flirten. Wanneer het te lang duurt en je partner merkt het op, dan loop je het risico dat er een opmerking volgt. Maar die kun je nog makkelijk weerleggen. Gevaarlijker wordt het wanneer je echt contact zoekt met die persoon, achter de rug van je partner om. Het is toch spannend om met eens een vreemde die jou wel ziet zitten af te spreken, gewoon voor de spanning? Maar als je partner dat ontdekt, zal het moeilijk zijn om die te overtuigen dat er niets is gebeurd. Je partner zal meteen het ergste vermoeden, en geef toe: misschien zou jij wel hetzelfde reageren mocht je uitvinden dat je partner achter je rug af heeft gesproken met iemand die je niet kent en waarvan je wel weet dat die je partner niet onberoerd laat.
De vraag is nu of je dit als ontrouw beschouwt? Er is wel niets gebeurd, dat is waar, maar omdat je contact hebt gezocht en zeker als je er mee hebt afgesproken, is het niet helemaal onschuldig meer, toch?

Wanneer je nog een stapje verder zit, en je begint te zoenen met die vreemde, dan kan je het helemaal niet meer als onschuldig van de hand doen. En wat moet je dan: zwijg je tegen je partner, of zeg je het toch? Je weet dat je partner kwaad zal zijn en ontgoocheld, maar verzwijgen weegt ook zwaar op je geweten… En het is toch maar een kus, zij het een intense, niet?

En dan, als je er mee naar bed zou gaan, wat doe je dan? Als het eerlijk opbiecht, loop je kans dat je relatie ten einde is, maar als je het verzwijgt loop je tweemaal gevaar. Een eerste keer omdat je relatie vanaf dan niet echt meer ‘eerlijk’ is, je hebt je partner belogen, en hoe je het ook draait of keert: dat weegt op je gemoed. En een tweede gevaar zit er hem in dat je partner het ooit ontdekt, en dan mag je zeker zijn van een laaiende ruzie met een volledig geschonden vertrouwen tot gevolg. Wat verkies je dan? Opbiechten of levenslang zwijgen, en er op letten dat je je nooit verspreekt?

Moraal van het verhaal: als je in de verleiding komt om iets verder te gaan dan flirten, opgehitst door het mooie weer en de lentezon, hou er dan rekening mee dat je achteraf een bittere pil te slikken hebt. En om alle misverstanden te vermijden: bespreek toch eens op voorhand met je partner wat wel en niet kan bij het flirten, kwestie van samen een stomende zomer in te gaan…